۱۳۹۲ مهر ۵, جمعه

فرصت طلایی برای آغاز روابطه ایران و آمریکا


کمتر از دو ماه پس از روی کار آمدن حسن روحانی، اجلاس امسال مجمع عمومی سازمان ملل متحد به فرصتی کم سابقه برای دیدار و گفتگوی مقام های عالی رتبه ایران و آمریکا تبدیل شده است.

از یک طرف تبریک باراک اوباما به حسن روحانی طی یک نامه کتبی - و پاسخ آقای روحانی - و از طرف دیگر اظهارات مقام های متعدد ایرانی دایر بر عزم جدی برای حل اختلاف بر سر پرونده اتمی ایران که ظاهرا از حمایت رهبر این کشور هم برخوردار است، از عوامل اصلی پدید آمدن این فرصت است.

اگر رؤسای جمهور دو کشور در روزهای سه شنبه یا چهارشنبه در حاشیه این اجلاس دیدار رسمی یا خوش و بشی غیررسمی نداشته باشند، باز هم قرار است که وزیران امور خارجه آنها پنجشنبه این هفته در چارچوب مذاکرات هسته ای گروه ۵+۱،‌ دور یک میز بنشینند.

ایران همچنین موافقت کرده است که ماه آینده مذاکرات هسته ای با غرب را در ژنو سوئیس ادامه دهد.

به نظر می رسد که رییس جمهوری ایران و تیم سیاست خارجی اش مصمم هستند که سنگ بنای حل مناقشه هسته ای و خروج از محاصره تحریم ها را در نیویورک بگذارند و موفق شده اند که خوش بینی بسیاری را در حلقه های دیپلماتیک کسب کنند.

جفری فلتمن،‌ معاون سیاسی دبیرکل سازمان ملل متحد، که پیشتر از مقام های ارشد وزارت امور خارجه آمریکا بوده دیدارش با جواد ظریف را مثبت ارزیابی می کند.

آقای فلتمن به بی بی سی می گوید: واضح است که او از حقوق ایران و جایگاهش در منطقه و جهان دفاع کرد اما به نحوی کاملا متفاوت نسبت به دولت قبلی ایران. فکر می کنم امسال اجلاس مجمع عمومی فرصت هیجان انگیزی برای دیپلماسی باشد.

با وجود این خوش بینی ها، طراحان اصلی تحریم ها در کنگره آمریکا تغییر لحن مقام های ایران را برای شل کردن گره تحریم ها کافی نمی دانند.

سناتور چاک شومر (دموکرات)‌ و سناتور جان مک کین (جمهوریخواه) با ارسال نامه ای به باراک اوباما کاهش زودهنگام تحریم های ایران را به شدت غیرسازنده دانسته اند و خواهان ادامه اعمال فشارها شده اند.

این دو سناتور در نامه خود نوشته اند:‌ علی رغم سخنان خوشایندی که از آقای روحانی می شنویم اقدامات ایران است که مهم خواهد بود.

جناح محافظه کار طرفدار تحریم در آمریکا مانند اسراییل نگران است که دولت باراک اوباما در برابر ایران شتاب کند و "فریب" ادبیات معتدل حسن روحانی را بخورد.

جلب اعتماد این جناح چالشی پیش روی روسای جمهوری آمریکا و ایران و تیم های سیاست خارجی آنها خواهد بود؛ چالشی که گذر از آن دست کم برای حسن روحانی نیازمند چیزی بیش از لحن ملایم و شعار تعامل سازنده خواهد بود.


 


 

۱۳۹۲ مرداد ۳۱, پنجشنبه

چرا کابینه روز تحلیف معرفی شد؟



حسن روحانی دقیقاً پس از پایان مراسم تحلیف و پیش از پایان نشست علنی مجلس شورای اسلامی، در نامه‌ای به رئیس مجلس شورای اسلامی، اعضای کابینه خود را معرفی ‌و لاریجانی نیز بنا بر قانون آیین نامه داخلی مجلس آن را اعلام وصول کرد.

معرفی کابینه در روز تحلیف از سوی روحانی، در حالی انجام شد که رئیس‌جمهور بنا بر قانون، ده روز فرصت داشت تا ‌کابینه خود را معرفی کند؛ بنابراین، شاید پرسش این باشد که چرا روحانی چنین ‌کرد؟!

مجلس شورای اسلامی بنا بر آیین نامه داخلی خود پس از جلسه تحلیف، پانزده روز به تعطیلات می‌رفت و اگر رئیس‌جمهور به غیر از روز و جلسه تحلیف که جلسه علنی و رسمی مجلس بوده، کابینه را معرفی می‌کرد، مجلس باید در نخستین جلسه رسمی علنی خود آن را اعلام وصول می‌کرد؛ یعنی پانزده روز پس از تحلیف. بنابراین

۱ ـ دولت یازدهم دست‌کم پانزده‌ روز دیر‌تر شکل می‌گرفت و اگر رئیس‌جمهور برای اداره کشور در این مدت، به تشکیل جلسه دولت‌ نیاز داشت، باید با وزرای دولت دهم این مهم را انجام می‌داد که گویا مورد اقبال آقای روحانی نبوده است. از سوی دیگر، اداره کشور بدون تشکیل جلسه هیأت دولت در این مدت مورد توجه آن هم برای رئیس‌جمهور تازه مستقر ممکن نبود.

۲ ـ جناب آقای روحانی در این مدت حدود ۴۵ روزه یعنی از ۲۴ خرداد تا روز تحلیف رئیس‌جمهور بررسی‌های خود را کرده و درباره کابینه و برنامه‌هایش به جمع بندی و نتیجه رسیده بود؛ پس دلیلی نداشت معرفی کابینه را به تعویق بیندازد و این پرسش برای اذهان عمومی شکل بگیرد که روحانی و تیمش در این مدت چه کار می‌کردند؟

۳ ـ شهریور ماه، هفته هیأت دولت است و مراسم‌‌ خاصی از جمله دیدار هیأت دولت با مقام معظم رهبری، ادای احترام هیأت دولت به حضرت امام و شهدا، برگزاری یادواره شهیدان رجایی و با هنر و... برگزار می‌شود که اگر معرفی وزرا‌ به تعویق می‌افتاد، شکل‌گیری دولت یازدهم به بعد از این تاریخ موکول می‌شد و روحانی می‌بایست با وزرای دولت احمدی‌نژاد در این مراسم‌ حاضر می‌شد که به نظر می‌رسد خیلی خوشایند ایشان نبوده ‌و بهتر دانسته در اولین دیدار‌ها و مراسم‌‌ رسمی با همکاران خود باشد.

۴ ـ اگر آقای روحانی برای پاسخ به اذهان عمومی و جامعه در فردای تحلیف یا بر فرض به محض پایان جلسه علنی تحلیف، اقدام به معرفی کابینه خود می‌کرد، فرصت تشکیل کابینه خود را از دست می‌داد، زیرا مجلس قادر به اعلام وصول نامه معرفی وزرا‌ نبود و به نخستین جلسه پس از تعطیلات نمایندگان موکول می‌شد.

بنابراین، روحانی با توجه به پایان بررسی‌ برنامه‌ها وزرای پیشنهادی در کارگروه‌ها و نتیجه‌گیری ایشان، در اقدامی نوآورانه در‌‌ همان روز و جلسه تحلیف، کابینه خود را معرفی کرد و مجلس نیز بر پایه قانون مجبور شد با لغو مرخصی تابستانی نمایندگان به بررسی صلاحیت کابینه و وزرای پیشنهادی بپردازد تا این که در روز دوشنبه ۲۱ مرداد ماه جلسه مجلس شورای اسلامی برای بررسی صلاحیت کابینه و وزرای دولت یازدهم را شاهد باشیم و دولت جدید پیش از شهریور ماه آغاز به کار کند.

از سوی دیگر و متأسفانه هم‌اکنون در بسیاری از نهاد‌ها و سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها به ویژه وقتی نیاز به امضای مسئولان عالی رتبه آن دستگاه باشد، کاری انجام نمی‌شود و کار‌ها به پس از مستقر شدن وزیر جدید وعده داده می‌شود؛ بنابراین، با این تدبیر انجام شده هم دولت یازدهم زود‌تر شکل گرفته و به کار خود مشغول خواهد شد و هم کشور از این وقفه‌ای که پس از انتخابات دچار نهاد‌ها، سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها شده، رها می‌شود.

.